جوابای شما خیلی باحال بود. من که کلی خندیدم به بعضیاشون! اونایی که جوابشون تو عکس بالا هست زود تند سریع بیاین یه مبلغی توافق کنیم تا تو پست بعدی اسم‌تون رو منتشر نکنم!
- ۱۱ مهر ۹۵ ، ۰۰:۵۷
لافکادیو
یک نام نیست؛ یک سرنوشت است.
کنترل با شما:)
+ اگه شنا بلد بودم حل بود!
- ۰۹ مهر ۹۵ ، ۲۲:۵۷
از اتفاقای معمول جمعه شبای تنهایی آدم هم یکیش اینه که بشینی یهو تو اینستاگرام خاک خورده‌ات همچین چیزی بنویسی.
- ۰۸ مهر ۹۵ ، ۲۳:۵۳
یه چیزی هم بگم؟ نمی‌خواستم بگما اما الان دیدم نگم فردا میگین ندید و نگفت و اینا. تو عکس قابلمه 22 فوریه که پست قبلی گذاشتم یه چوب کبریت هست:/ به خودش گفتم میگه بعدا افتاده. اولش نبود. به نظرتون حرفش رو قبول کنیم؟
- ۰۸ مهر ۹۵ ، ۱۴:۵۵
یه روزایی هم هست که دلت میخواد خودت رو دار بزنی! حالا نه اینکه واقعا خودت رو دار بزنی اما خب یه جوری باشه که صندلی رو بزنی از زیر پات و بعد بگی مزه‌اش خوب بود؟ بعد تهش بزنی طناب رو پاره کنی تا خودت بیفتی روی زمین و همین‌طور که صورتت کبود شده به خودت بگی اوکی. گرفتم. دیگه تکرار نمی‌شه! شاید این‌طوری یادت بمونه و دیگه تکرار نشه!
- ۰۶ مهر ۹۵ ، ۱۳:۳۴
ما گوره‌خرانی بودیم که از ترس دوست داشته شدن به کنج تنهایی‌مان فرار کردیم. حال آنکه هیچ شیری طمع شکارِ دلِ ما را در سر نداشت.
- ۰۵ مهر ۹۵ ، ۲۱:۱۸
بعضی آدم‌ها سفر کردن بلدند، بعضی‌ها بلد نیستند. آدم‌هایی هستند که کوچک‌ترین سفر -یا حتی برنامه‌ی سفری- برایشان اضطراب‌آور و مشقت‌بار است؛ کاری است کارستان. در عوض برای دیگران عملی‌ست ساده، مثل گرفتن بینی!
- ۰۵ مهر ۹۵ ، ۱۳:۴۶
اصلا کاش تنهایی آدم‌ها همراهشان می‌رفت لب دریا. تا کنار ساحل که راه می‌‌روند جای پاهایشان تنها نماند. که کسی باشد در گوشش زمزمه کنی شهره شهر مشو تا ننهم سر در کوه/ شور شیرین منما تا نکنی فرهادم.
- ۰۴ مهر ۹۵ ، ۲۳:۱۵
اُملت مخصوص لافکادیوی پنجه طلا! در کوه و بر روی آتیش با دستور پخت سرّی! در راستای این پست 22 فوریه و کامنت‌هایش. کامل تو تصویر هست؟ لانگ‌شات گرفتم که بعدا حرف درنیارید.
+ آیا زمان آن نرسیده است؟ همانا بدانید و آگاه باشید املت تنها از برای ایمان آورندگان است.
- ۰۴ مهر ۹۵ ، ۲۰:۱۳