لافکادیو

یک نام نیست؛ یک سرنوشت است.

لافکادیو

یک نام نیست؛ یک سرنوشت است.

گاهی وقت‌ها زندگی هم همین‌طوره!

جمعه, ۱۱ فروردين ۱۳۹۶، ۱۱:۲۷ ق.ظ

داشتم زور می‌زدم یه آهنگی رو از روی یه وبلاگ گوش بدم. معمولا کاری که اول از همه انجام می‌دم اینه که صدا رو میارم پایین. دلیلی هم نداره. اما فکر می‌کنم موزیک پلیر بیان نباید صدا رو اینطوری روی حداکثر قرار بده. باید تنظیماتش رو درست کنن. بعد آهنگ که شروع شد صدا خیلی کم بود. گفتم چقدر بد ضبط شده. صدا رو بردم بالا و تغییری ایجاد نشد. دوباره با آهنگ و صدا بازی کردم. بازم جواب نداد. رفتم سراغ بلندگوی گوشه دسکتاپ و باهاش بازی کردم. دیدم روی 90 درصده. برگشتم و یه جورایی دیگه مستاصل شده بودم. نمی‌تونستم صدای آهنگ رو درست بشنوم. اعصابم به هم ریخته بود. می‌خواستم صفحه رو ببندم که دیدم هندزفریم روی میزه. کنار لپ‌تاپ. اصلا تو گوشم نبود. تو همه اون چند دقیقه‌ای که داشتم عذاب می‌کشیدم و تو برزخ بودم. 

  • ۹۶/۰۱/۱۱
  • لافکادیو